Dzięki temu ryzyko związane z zepsuciem się towaru na przykład złowionych ryb, było ograniczone do minimum. Na przełomie XII i XIII wieku żegluga na Morzu Bałtyckim trwała głównie od lutego do listopada każdego roku. Jak wiadomo, w okresie zimowym Bałtyk był w wielu miejscach skuwany lodem, co w ówczesnych czasach było zabójcze dla drewnianych kadłubów statków. W okresie od wiosny do jesieni natomiast istniały bardzo dobre warunki do żeglowania. Morze Bałtyckie jest niezbyt głębokim morzem śródlądowym, dlatego też silne sztormy i wysokie fale nie zdarzały się zbyt często.