Pierwotnym siedliskiem lasu bursztynowego był prastary kontynent Fennoskandii

(Finlandia, Południowa Norwegia, Szwecja, Północna część Rosji Europejskiej oraz część Bałtyku). Nie wiadomo dokładnie, gdzie pojawiły się pierwsze drzewa bursztynowe.

Lasy przepełniało bogactwo fauny i flory. Różnorodność drzew i krzewów świadczy o istnieniu przepięknego " bursztynowego" świata. Ale pamiętać należy i o tym, że cykl: życie - śmierć trwał nieprzerwanie przez miliony lat. A w pięknej i pachnącej żywicy zostało zatopione to, co miało dać wiedzę następnym pokoleniom. Otrzymaliśmy od natury przepiękny kamień - jantar, który cieszył i będzie zawsze radował ludzkie oko.

Wydzieranie przyrodzie jej tajemnic, jakimi były skały i minerały nie było łatwe. Martwa natura, podobnie zresztą jak człowiek potrafi się maskować. Starannie ukrywa swoją przeszłość. Jednak czasami odsłania rąbek tajemnicy, po to by rozbudzić w człowieku ciekawość i nigdy jej nie zaspokoić.

##wstaw_linki_2##linki2##