To skamieniała żywica drzew iglastych, a w szczególności sosny ( podobna do żywicy drzew współczesnych). Drzewa te porastały kiedyś brzegi Morza Bałtyckiego. Dlatego też Bałtyk uznawany jest dziś jako rejon, gdzie masowo występuje bursztyn. Wyrzucany jest on przez morskie fale. Cechą charakterystyczną jantaru jest to, że w jego wnętrzu można odnaleźć organizmy z trzeciorzędu. Zostały zatopione w płynnej żywicy i tak przetrwały do dnia dzisiejszego( bursztynowe skamieliny). Są to przede wszystkim: owady, roślinki, pająki, jaszczurki, żaby itp. Nie wiemy, kiedy dokładnie pojawiły się lasy sosnowe i kiedy nastąpił ich zanik. Rozwijały się one przez długi okres czasu, około 5 milionów lat.

Na skutek działalności lodowców i wód odpływowych masy bursztynowe zostały przemieszczone. Współcześnie przesuwają się dzięki prądom morskim i rzekom.

Bursztyn to porowata i bezpostaciowa masa. Wyróżnia się piękne barwne odmiany: żółtą, białą, przezroczystą, czerwoną, bezbarwną, zieloną, błękitną i czarną.

Jantar występuje w postaci różnej wielkości kawałków i brył. Spoglądając na to piękne dzieło natury można ujrzeć znakomicie zachowane owady, łodygi roślin, liście oraz płatki kwiatów.

##wstaw_linki_2##linki2##